Triest en heel verdrietig nieuws

Donderdag 11 febr.2016.
Gisteren het berglandschap vanuit Havyview bekeken. Wat een prachtige natuur. Helaas was er dikke mist, (fog) maar op de terugweg was deze opgetrokken, zodat we toch nog de uitzichtpunten konden bekijken. Op de terugweg in Graskop, leuke naam hè? hebben we heerlijke pancake gegeten, wel heel machtig. Er stak een vrolijke Afrikaanse vrouw over met een super zwaar kistje gevuld met allerlei noten op haar hoofd. Nadat ik gevraagd had hoe zwaar dat was kreeg ik voordat ik het in de gaten had, deze bak zelf op mijn hoofd. Tjonge wat heavy zeg. Daarna nog 1 keer op mijn hoofd, zodat Laura die slap vh lachen lag er een foto van kon maken. De lucht werd enorm donker en er brak noodweer uit, die de gehele avond heeft aangehouden.

Dat was het leuke gedeelte van deze dag. Ik had gisteren onderweg tijdens het rijden, dinsdag dus, ineens het gevoel dat Quintus op mijn schoot lag. Het was alleen maar mijn camera, maar het was zo sterk dat ik het aan onze Laura heb gezegd. Ik heb in gedachten even met hem (onze Quintus) gesproken en hem geaaid.
Terug in de lodge heb ik Wil een berichtje gestuurd met de vraag hoe het met Quintus gaat, daar ik sinds een paar dagen sterk het gevoel heb dat het niet goed met hem gaat. En ook niets concreets meer over hem hoorde. Om 19.00u plaatselijk tijd, kreeg ik telefoon van Wil dat onze lieve Quintus maandagmiddagbom 16.00u is overleden. Wat een vreselijk nieuws! Binnen 24 uur is hij overleden aan vocht tussen de longen en een sterk vergroot hart. Hij had grote ademhaling problemen. Ik vind het verschrikkelijk dat ik deze laatste, moeilijke uren, niet bij hem heb kunnen zijn en voel mij hierover vreselijk schuldig. Quintus die er altijd voor mij was , als ik het moeilijk had of gewoon om bij elkaar te zijn in mijn praktijkruimte of iedere avond bij mij op schoot. Wat mis ik deze vriend van mij. De waterlanders blijven maar komen. Ik wou dat ik thuis was. Onze lieve schat is 14 jaar geworden, een mooie leeftijd, en toch had ik hem komende zondag nog graag in mijn armen willen houden. En zou het geweldig zijn als hij ons samen met Wil en Paul had kunnen ophalen in Düsseldorf. Quintus bedankt schat voor je liefde en trouwe vriendschap ik zal je niet vergeten en tot zondag!

Vanmorgen om 5.00u een kikker gevangen, die in onze douche zat, nadat ik natuurlijk eerst een foto gemaakt heb, heb ik buiten in de tuin gezet. Hij sprong, nadat hij vd schrik bekomen was, met grote sprongen zijn vrijheid tegemoet. Vandaag begint de laatste lange rit richting Johannesburg, 400km rijden, over de geweldige wegen.:) Hopelijk zitten er niet te grote potholes in de weg! We blijven 2 nachten op dit verblijf en dan vliegen we terug, nadat we eerst de auto, hopelijk heel ingeleverd hebben..